عاقب ستیانوی

دعائیہ شعر


میرے اللہ میرے الفاظ کو فکر عطا کر میری قسمت کو سنورنے کا قرینہ آئے

ایسا عاقب ہو تصور میں تغیر پیدا آنکھیں موندوں تو نگاہوں میں مدینہ آئے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:1مہر غلام محمد درد مرحوم کی یاد میں


دید تیری نوں سکدے دیوانے ودے ہن اپنڑیں صورت اِنہاں نوں وکھا جاویں ہا

فاعلن فاعلن دی حسیں بحر وچ کوئی تازہ غزل کر عطا جاویں ہا

چٹکیاں مار کے ہسدیاں ہسدیاں مکھڑا کئیں گیت دا گنگنا جاویں ہا

لا کے حقے نوں کش اپنڑیں انداز وچ واہندا چوندا لطیفہ سُنڑا جاویں ہا

تیرے باجوں اے محفل بڑی مضطرب لسٹ عاؔقب ادھوری مشاعرے دی اے

سندھی ٹوپی سجا کے کسے پاسیوں درد صاحب توں ہک واری آجاویں ہا

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:2


پچھاں ہٹے آ خواب گتی گئے نیں ہنجواں دی نہر دا سائیں بنڑ

اودھر دیاں سخت ہلاویاں وچ بھڑ ہو گئے شہر دا سائیں بنڑ

بنڑ سائیں ویراں حویلیاں دا ہر اجڑی تھار دا سائیں بنڑ

میری ڈھل گئی رت دا منکھ نہ کر میرے پچھلے پہر دا سائیں بنڑ

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:3


جی آیاں یاداں ڈھول دیاں بے وسیاں دے کہرام اچ

تسی چونڑ سہارا بنڑیاں ہو بختاں دی ڈھلدی شام اچ

رت جگر دی عاؔقب پیش کراں پا اکھ دے نازک جام اچ

ہو سگدا اے زندگی دے چھوڑاں تُہانوں ٹردی وار انعام اچ

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:4


دل عاؔقب وس اچ نئیں راہندا گل جدنڑ ادھوری ہووے

ساری عمر دی تروٹ وچھوڑے دی کیویں جھٹ اچ پوری ہووے

اُنہاں رت کئی دیونڑیں گاٹے دی جنہاں کھاونڑیں چوری ہووے

اج اسے دی ہر کوئی سک رکھدا اے جیندی کوئی مجبوری ہووے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:5


کدے وگ گئے دور وراگاں دے کدے پتہ نئیں یاریاں گئیاں

سَدھراں دے دیس توں سک دیاں کونجاں اُکا مار اُڈاریاں گئیاں

گُھنڑ بنڑ کے عاؔقب سانگیاں نوں کھا بے اعتباریاں گئیاں

جداں رعیت وی ہائی اولاد برابر کدے او سرداریاں گئیاں

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:6


رو پونداں بلی ہوئی سیکنڑ لگیاں جنہاں شوق دی بالی ٹر گئے

چھڑے آپ تاں نئیں گئے لگدیاں دے نالے بخت مثالی ٹر گئے

جنہاں کنڈ تے جھل کے دُھپ غربت دی بوٹی سنگت دی پالی ٹر گئے

جداں چھاں دے بانہڑ دا موسم آیا اُداں باغ دے مالی ٹر گئے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:7


پوچھا جو میں نے ماہر علم عروض سے

کرتے ہیں آپ شعر کی تقطیع کس طرح

حیرت زدہ ہوں آج تک اُس کے جواب پر

ٹکڑوں میں دل کو بانٹ کر کہتا ہے اسطرح

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:8


اک دھواں سا جو اطراف نظر آتا ہے

چہرہ لوگوں کا کہاں صاف نظر آتا ہے

میں جو دریا ہوں تو پانی بھی ہے دھندلا میرا

تو سمندر ہے جو شفاف نظر آتا ہے

جب کبھی سیر پہ پریوں کی وہ ملکہ نکلے

اپنا گاؤں مجھے کوہ قاف نظر آتا ہے

گر نہ جائے کہیں ایوان عدالت عاقبؔ

قتل ہوتا ہوا انصاف نظر آتا ہے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:9


چنڈاں دے وچ ڈاور انڑ گئے جتنے جالے گنڑدا اے

رات خدا دی ہجراں کٹھا چھت دے بالے گنڑدا اے

خوش ہونداں جو پتر میرے نوں گنتی گنڑنی آ گئی اے

روز نماشیں بئہہ کے میرے ہتھ دے چھالے گنڑدا اے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:10


ہک او دور ہائی میری جھگی وچ آ کے تینوں اپنڑاں وسر محل انجنڑاں

ساری گزرنی ہاسیاں وچ ڈینہہ لوڈ کریندیاں ڈھل ونجڑاں

میرا ذرا ہک موڈ خراب ہو ونجے ہا تیرے دل اچ مچ تھڑتھل ونجڑاں

مینوں عاؔقب پیار دا عرش وکھا کے تیرا حق نائی سنگت توں مل ونجڑاں

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:11


ہک دور ہائی اسیں وی خاص ہاسے سانوں عام کیتائی مڑ چھوڑ گئیوں

ساڈے مل دی کئیں نوں بھل کوئی نائی بے دام کیتائی مڑ چھوڑ گئیوں

اساں عاؔقب پتھر مزاجاں نوں پہلے رام کیتائی مڑ چھوڑ گئیوں

دھنگھی ساجھ بنڑا کے بے دردا بدنام کیتائی مڑ چھوڑ گئیوں

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:12


تیرے ہتھ نوں جدنڑ دا ہتھ لایا اے دوہری پیار دی چس ہو گئی اے

کڑی پتل دی ودھ گئی اے سونے توں تیرے نال جو مس ہو گئی اے

اسیں عاؔقب حسن شناس ہاسے تائیں جند بے وس ہو گئی اے

سوہنڑے بئوں بئوں ویکھے ہن دنیا تے تئیں تے آنڑ کے بس ہو گئی اے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:13


جداں عاقب ٹیک توں دے نئیں او سگدا سُکی دھیر نوں میں کی کرنا اے

رکھ آپنڑے کول دلاسیاں دی جاگیر نوں میں کی کرنا اے

تیرے خواب رقیب دے حق اچ ہن تعبیر نوں میں کی کرنا اے

جداں رئی نئیں ساجھ تاں اے پئی ائی تصویر نوں میں کی کرنا اے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:14


ہتھ عاؔقب رب توں پھاس گیا اے ہنڑ دُوئی کریے یا تِری کریے

جیویں دل ہائی کوہ لئے وقت دا شاہ اعتراض کریں جداں سی کریے

ہر منہ تے بُکل خلوص دی اے پہچان کسے دی کی کریے

اوہا کملا سمجھ کے لُٹ لیندا اے جِنہوں مخلص سمجھ کے جی کریے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:15


چُنگاں دا اعتبار جدوکا وِکیا اے سودا نئیں مُڑ خالی ہَوکا وِکیا اے

مُلا توں تا راکھاں ہاؤں کرداراں دا تیرا دین ایمان کدوکا وکیا اے

راشی دے گھر چلسن جام شراباں دے ہک مجبور دی دِھی دا کوکا وِکیا اے

عاؔقب اتنا مُل نئیں میرے گاٹے دا جتنے مُل دا تیرا ٹوکا وِکیا اے

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:16


ہستی میری نہ پیا ویکھیں ساجھ نِبھاونڑ ویکھیں اوکھے ویلے سد تاں ماریں میرا اپڑنڑ ویکھیں

توں ایں سِدھا سادھا بندا دنیا چکر باز اے ہر یوں دل دا راز نہ دیویں سجنڑ دشمنڑ ویکھیں

رت اپنڑیں نوں تیل بنڑا کے دیوے دے وچ پایا ٹمک پیا تاں دھرتی اُتے اس دا چانڑ ویکھیں

جانڑ کے ایویں لحظہ سارا عاؔقب نال نہ بولیں بئہہ کے اپنڑے کملے دا مُڑ رُونڑ پِٹنڑ ویکھیں

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:17


کچی نیندر اچ ہائی چن عاؔقب دا ککھ کھڑک پیا اُنہوں جاگ ہو گئی

اوہندے ساہاں دے سیک تے اگ وانگوں بت بھڑک پیا اوہنوں جاگ ہو گئی

کوئی ڈر نِندرانڑیاں اکھیاں وچ جداں رَڑِک پیا اوہنوں جاگ ہو گئی

سُتا پیا ہائی ہاں تے سر رکھ کے ہاں پھڑک پیا اوہنوں جاگ ہو گئی

عاؔقب ستیانوی

دوہڑہ:17


کچی نیندر اچ ہائی چن عاؔقب دا ککھ کھڑک پیا اُنہوں جاگ ہو گئی

اوہندے ساہاں دے سیک تے اگ وانگوں بت بھڑک پیا اوہنوں جاگ ہو گئی

کوئی ڈر نِندرانڑیاں اکھیاں وچ جداں رَڑِک پیا اوہنوں جاگ ہو گئی

سُتا پیا ہائی ہاں تے سر رکھ کے ہاں پھڑک پیا اوہنوں جاگ ہو گئی

عاؔقب ستیانوی

No comments:

Post a Comment