دوہڑہ
جیویں بیوہ اکھ چوں اتھرو ڈھاندن میرے مولا کجھ سنڑوائی کر
کشمیر اچ میرے ویر پئے کسدن ابابیل دی فوج منگائی کر
اگے زخم ہن تازہ شہ رگ دے نہ سال دے سال ڈکھائی کر
جے تائیں کشمیر آزاد نہ ہووے میرے وطن تے عید نہ آئی کر
کشمیر اچ میرے ویر پئے کسدن ابابیل دی فوج منگائی کر
اگے زخم ہن تازہ شہ رگ دے نہ سال دے سال ڈکھائی کر
جے تائیں کشمیر آزاد نہ ہووے میرے وطن تے عید نہ آئی کر
عابد حسین عابد تمیؔمی
قطعہ
کھلو اے گردش دوراں مقدر آزماونڑ دے
مینوں ہنجواں دے بلھیاں نوں اوندے در تے نچاونڑ دے
او عاؔبد دور بے شک ہے مناونڑ آگیا اے مینوں
توں خواباں دے سوالی نوں ذرا نیندر تاں آونڑ دے
مینوں ہنجواں دے بلھیاں نوں اوندے در تے نچاونڑ دے
او عاؔبد دور بے شک ہے مناونڑ آگیا اے مینوں
توں خواباں دے سوالی نوں ذرا نیندر تاں آونڑ دے
عابد حسین عابد تمیؔمی
قطعہ
ہوا نہ چھیڑ دلبر کوں اِنہوں زلفاں سنوارنڑ دے
نظر بازاں دے رنگ پور وچ اِنہوں مسجد بنڑاونڑ دے
بازارِ مصر نئیں صاحب اے اہلِ دل ای بستی ہے
او اٹیاں دے زمانے گئے ذرا یوسفؑ نوں آونڑ دے
نظر بازاں دے رنگ پور وچ اِنہوں مسجد بنڑاونڑ دے
بازارِ مصر نئیں صاحب اے اہلِ دل ای بستی ہے
او اٹیاں دے زمانے گئے ذرا یوسفؑ نوں آونڑ دے
عابد حسین عابد تمیؔمی
قطعہ
میں اکھیاں دے سمندر دا کنارہ ڈھوڈھدا وتناں
میں صورت ویکھنڑیں ہے ہک سپارہ ڈھوڈھدا وتناں
لیا ہے کر کسے اغوا وفاواں دے جنازے نوں
اُڈیکاں دا کفن لئے کے اُدھارا ڈھوڈھدا وتناں
میں صورت ویکھنڑیں ہے ہک سپارہ ڈھوڈھدا وتناں
لیا ہے کر کسے اغوا وفاواں دے جنازے نوں
اُڈیکاں دا کفن لئے کے اُدھارا ڈھوڈھدا وتناں
عابد حسین عابد تمیؔمی
قطعہ
مذہب چھڈ کے غریب تینوں جے رب بنڑاوے تاں پیار کرسیں
یا وچ سمندر دے تسیاں مینوں جے موت آوے تاں پیار کرسیں
توں خوش جے ہوسیں خدا گواہ ہے میں اے وصیت تاں کر کے مرساں
جو تیرے ساویں رقیب میت نوں اگ چا لاوے تاں پیار کرسیں
یا وچ سمندر دے تسیاں مینوں جے موت آوے تاں پیار کرسیں
توں خوش جے ہوسیں خدا گواہ ہے میں اے وصیت تاں کر کے مرساں
جو تیرے ساویں رقیب میت نوں اگ چا لاوے تاں پیار کرسیں
عابد حسین عابد تمیؔمی
دوہڑہ
نایاب نفیس القمر ڈٹھا ہک قامت جئی برپا ہو گئی
اوندی حوراں شکل دی نقل کیتی اکھ ویکھیا صاحب حیا ہو گئی
سیاہ چادر وچ کعبہ ملبوس ہا ہر شام سپرد خدا ہو گئی
اوندے ناں دا عاؔبد مذہب بنڑایا حج آخر کار اد ہو گئی
اوندی حوراں شکل دی نقل کیتی اکھ ویکھیا صاحب حیا ہو گئی
سیاہ چادر وچ کعبہ ملبوس ہا ہر شام سپرد خدا ہو گئی
اوندے ناں دا عاؔبد مذہب بنڑایا حج آخر کار اد ہو گئی
عابد حسین عابد تمیؔمی
دوہڑہ
جِنہاں کدھاں نہ مینوں سہارے دتے اُنہاں تے کرماں والا لکھایا گیاں
وقت میرے لئی اے وی اعزاز ہے میں صلیباں تے عیسیٰ بنڑایا گیاں
میں کسے دی تعریفاں دا جملہ نئیں فاتحہ ہاں تے خود تے پڑھایا گیاں
کتنے عاؔبد مؤقف اکٹھے ہوئے تاں زمانے دے ہتھ توں مٹایا گیاں
وقت میرے لئی اے وی اعزاز ہے میں صلیباں تے عیسیٰ بنڑایا گیاں
میں کسے دی تعریفاں دا جملہ نئیں فاتحہ ہاں تے خود تے پڑھایا گیاں
کتنے عاؔبد مؤقف اکٹھے ہوئے تاں زمانے دے ہتھ توں مٹایا گیاں
عابد حسین عابد تمیؔمی
نظم
میرے ہک جام دی دشمنڑی واسطے ہر جگہ توں میخانے خریدے گئے
میرے سر تے نہ دستار قائم رہوے میرے اپنڑے بیگانے خریدے گئے
میرا ناں نہ کہانڑی دا جھومر بنڑے ہر ورق توں فسانے خریدے گئے
مسکراہٹ لباں تے دفن ہو گئی میرے سامے زمانے خریدے گئے
لکهاں سپاں دی شوکر ها لہجے دے وچ میتهوں معصوم جئے کجھ پیارے نہ پُچھ
پچهاں ہٹدے گئے جوش تهکدے گئے رات وچ بڈ گے ہن کنارے نہ پُچھ
میں تاں غربت دے زندان وچ قید ہاں میتهوں حاکم وقت دا گزارے نہ پُچھ
میری اکهیاں دی زردی ہے دیگر دا رنگ مہرباناں دے خفیہ اشارے نہ پُچھ
زندگی تے زمانے توں نفرت ملی موت آ تیرے نال دوستی کر لواں
دوستا مینوں بےشک قتل چا کریں تهوڑی مہلت چا دے مئے کشی کر لواں
پیگ جیہڑی جهٹائی کدی سون وچ انہاں لانہواں دے سنگ خود کشی کر لواں
یا محبت دا نعرہ بلند کر کے میں سولی اُتے ذرا دل لگی کر لواں
جینوں طوفان اکثر مٹیندے رہے زندگی دے تماشے دا کردار ہاں
الفتح الفتح ماضی دے وعدیوں میں امیداں دے لشکر دا سالار ہاں
دل فریبی دے خواباں توں بیدار ہاں ہاسیاں دے ہجوم اچ عزادار ہاں
فرق سکهاں تے دکهاں دی نگری دا ہے کل وی سردار ہئم اج وی سردار ہاں
کئیں دی ناقص امیداں دے میعار تے میں نماشاں دا سر تاج سوتا ہوساں
غم دے گرداب وچ کئیں جوانی دا چن بے کسی دا اخیری میں گُوطہ ہوساں
میری جرات دے بازو کوئی مفلوج ہن بھاویں زخماں دے وچ میں پروتا ہوساں
کتهوں تائیں بهج کے جاسیں میرے قاتلا تیتهوں پہلے حشر وچ کهلوتا ہوساں
میرے سر تے نہ دستار قائم رہوے میرے اپنڑے بیگانے خریدے گئے
میرا ناں نہ کہانڑی دا جھومر بنڑے ہر ورق توں فسانے خریدے گئے
مسکراہٹ لباں تے دفن ہو گئی میرے سامے زمانے خریدے گئے
لکهاں سپاں دی شوکر ها لہجے دے وچ میتهوں معصوم جئے کجھ پیارے نہ پُچھ
پچهاں ہٹدے گئے جوش تهکدے گئے رات وچ بڈ گے ہن کنارے نہ پُچھ
میں تاں غربت دے زندان وچ قید ہاں میتهوں حاکم وقت دا گزارے نہ پُچھ
میری اکهیاں دی زردی ہے دیگر دا رنگ مہرباناں دے خفیہ اشارے نہ پُچھ
زندگی تے زمانے توں نفرت ملی موت آ تیرے نال دوستی کر لواں
دوستا مینوں بےشک قتل چا کریں تهوڑی مہلت چا دے مئے کشی کر لواں
پیگ جیہڑی جهٹائی کدی سون وچ انہاں لانہواں دے سنگ خود کشی کر لواں
یا محبت دا نعرہ بلند کر کے میں سولی اُتے ذرا دل لگی کر لواں
جینوں طوفان اکثر مٹیندے رہے زندگی دے تماشے دا کردار ہاں
الفتح الفتح ماضی دے وعدیوں میں امیداں دے لشکر دا سالار ہاں
دل فریبی دے خواباں توں بیدار ہاں ہاسیاں دے ہجوم اچ عزادار ہاں
فرق سکهاں تے دکهاں دی نگری دا ہے کل وی سردار ہئم اج وی سردار ہاں
کئیں دی ناقص امیداں دے میعار تے میں نماشاں دا سر تاج سوتا ہوساں
غم دے گرداب وچ کئیں جوانی دا چن بے کسی دا اخیری میں گُوطہ ہوساں
میری جرات دے بازو کوئی مفلوج ہن بھاویں زخماں دے وچ میں پروتا ہوساں
کتهوں تائیں بهج کے جاسیں میرے قاتلا تیتهوں پہلے حشر وچ کهلوتا ہوساں
عابد حسین عابد تمیؔمی
دوہڑہ
میرے یار دا روپ سنگھار عجب رخسار عجب انوار عجب
اوندے نین بے چین خمار عجب اوندے پائل دی جھنکار عجب
سرکار عجب گفتار عجب اقرار عجب انکار عجب
اسرار عجب ہوشیار عجب واہ عاؔبد دا دلدار عجب
اوندے نین بے چین خمار عجب اوندے پائل دی جھنکار عجب
سرکار عجب گفتار عجب اقرار عجب انکار عجب
اسرار عجب ہوشیار عجب واہ عاؔبد دا دلدار عجب
عابد حسین عابد تمیؔمی
نظم
اُڈیکاں دی شَمّع لے کے اِمکان تک گیاں
یَعنی میں اپنے گھر توں زندان تک گیاں
سجدے دی ہَا جو اپنی شہ رگ تو دور ہا
روح دا لباس پا کے آسمان تک گیاں
بے آسرے دا آسرا ہنجوآں دی فوج ہا
جذبات وچ تقدیر دے گریبان تک گیاں
اکھیاں دا تیر دل جئے قلندر نوں لگ گیا
تَڑَپدا ہویا صیّاد دی کمان تک گیاں
میری قبر گواہ ہے عادِل نصیب دا
قاتِل نوں لبھدا دوسرے جہان تک گیاں
غریبی دا کیا مزاق نہیں دنیا تے دین وچ
کاسے سنڑیں میں حشر دےمیدان تک گیاں
یَعنی میں اپنے گھر توں زندان تک گیاں
سجدے دی ہَا جو اپنی شہ رگ تو دور ہا
روح دا لباس پا کے آسمان تک گیاں
بے آسرے دا آسرا ہنجوآں دی فوج ہا
جذبات وچ تقدیر دے گریبان تک گیاں
اکھیاں دا تیر دل جئے قلندر نوں لگ گیا
تَڑَپدا ہویا صیّاد دی کمان تک گیاں
میری قبر گواہ ہے عادِل نصیب دا
قاتِل نوں لبھدا دوسرے جہان تک گیاں
غریبی دا کیا مزاق نہیں دنیا تے دین وچ
کاسے سنڑیں میں حشر دےمیدان تک گیاں
عابد حسین عابد تمیؔمی
نظم
مہندی دے انگارے چا کے
ہوٹھاں تے ڈسکارے چا کے
دلہن خاب پیارے چا کے
دیں زندگی دے بھارے چا کے
ڈولی دے ول ٹردی پیئ آہی
سوہنی شوق اچ لہڑدی پیئ آہی
پیودی ہنج دوآواں دیوے
نیکی دیاں صلاواں دیوے
چھوڑ چلی ایں ہاواں بھر کے
مل پیودھیے باواں بھر کے
ویر کھلوتے تکدے پیے نی
ڈولی چان توں جھکدے پیے نی
ملن دے دن تینوں تیرا سہاگ مبارک
سورے گھر دی واگ مبارک
بہہ گئی آپے ڈولی دے وچ
وقت دی ظالم جھولی دے وچ
ماپیاں دا گھر ہورہی جاپے
ویلا پیے گیا کھور ہی جاپے
ٹرپیی ڈولی سورے ویڑے
گھونڈ وچ اکھیاں لالیے جھڑے
اونوں یارو کیسے ناں ڈیٹھا
پی گیا امرت زہر دا مٹھا
کل موکلا کوئی سوداہی
ویکھے پوندی کنج جدائی
جند پاگل دیوانہ ہوہی
لٹ گیا میخانہ کوئی
عشق دی "عابد "دوری ہائی
دوری وچ مجبوری ہاہی
تھوڑی دیر تا تکدا رہیا
سنیاں سی او تھاں مر گیا
ہوٹھاں تے ڈسکارے چا کے
دلہن خاب پیارے چا کے
دیں زندگی دے بھارے چا کے
ڈولی دے ول ٹردی پیئ آہی
سوہنی شوق اچ لہڑدی پیئ آہی
پیودی ہنج دوآواں دیوے
نیکی دیاں صلاواں دیوے
چھوڑ چلی ایں ہاواں بھر کے
مل پیودھیے باواں بھر کے
ویر کھلوتے تکدے پیے نی
ڈولی چان توں جھکدے پیے نی
ملن دے دن تینوں تیرا سہاگ مبارک
سورے گھر دی واگ مبارک
بہہ گئی آپے ڈولی دے وچ
وقت دی ظالم جھولی دے وچ
ماپیاں دا گھر ہورہی جاپے
ویلا پیے گیا کھور ہی جاپے
ٹرپیی ڈولی سورے ویڑے
گھونڈ وچ اکھیاں لالیے جھڑے
اونوں یارو کیسے ناں ڈیٹھا
پی گیا امرت زہر دا مٹھا
کل موکلا کوئی سوداہی
ویکھے پوندی کنج جدائی
جند پاگل دیوانہ ہوہی
لٹ گیا میخانہ کوئی
عشق دی "عابد "دوری ہائی
دوری وچ مجبوری ہاہی
تھوڑی دیر تا تکدا رہیا
سنیاں سی او تھاں مر گیا
عابد حسین عابد تمیؔمی
دوہڑہ
بجلیاں تے بارشاں نال دوستانہ ہو گیا اے
ہنڑ تاں خوش ایں نظرِ آتش آشیانہ ہو گیا اے
ہنڑ تاں عاؔبد زندگی دے ٹبے تے تنہا کھڑا اے
ہنڑ تاں آ جا شہر وی اپنڑاں بیگانہ ہو گیا اے
ہنڑ تاں خوش ایں نظرِ آتش آشیانہ ہو گیا اے
ہنڑ تاں عاؔبد زندگی دے ٹبے تے تنہا کھڑا اے
ہنڑ تاں آ جا شہر وی اپنڑاں بیگانہ ہو گیا اے
