ملک اختر حسرؔت دوہڑے

دوہڑہ:1

جیہڑے فخر توں کریے سنگیاں نا میکو او انداز پسند نئیں

جیہڑا یار دا راز نہ رکھ جانڑیں یکو او ہمراز پسند نئیں

جیہڑے حق توں نئیں کسے غرض توں ہوندن او شرم لحاظ پسند نئیں

جیہڑے حسؔرت مِلن سفارشاں نا میکو او اعزاز پسند نئیں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:2

او کدے نئیں آیا کول میرے میں آندیاں ویندیاں خوش راہنداں

او میریاں اکثر نئیں مندا میں نت سمجھیندیاں خوش راہنداں

او جھٹے جھٹے حسؔرت رُس پوندا اے میں روز منیندیاں خوش راہنداں

او پیر چھڑیندا اے کاوڑ توں میں پیر نپیندیاں خوش راہنداں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:3

مجبور دیاں مجبوریاں توں مرضی دے کم کروا لئے

جیندے نال حیاتی گزر ونجی دل اس دے نال وٹا لئے

چلو اسی تیرے کانڑ جے ماڑے ہاں چنگے حسؔرت سجنڑ بنڑا لئے

جیہڑی آئی میں سر تے جھل ویساں توں رُسنڑ دے شوق مِٹا لئے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:4

تیرا نِکا جیہا ہاسا قسم خدا دی چَس بیلیا واہ کر دیندا اے

بندے پُھلاں دی سیج تے نئیں ٹُردے انج مِلن دی چاہ کر دیندا اے

جیندے نال توں ہک واری بول پویں اودے دل چوں راہ کر دیندا اے

سچی پُچھیں تاں حسؔرت لوکاں دی سُکھی عمر تباہ کر دیندا اے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:5

تیرا نِکا جیہا ہاسا قسم خدا دی چَس بیلیا واہ کر دیندا اے

بندے پُھلاں دی سیج تے نئیں ٹُردے انج مِلن دی چاہ کر دیندا اے

جیندے نال توں ہک واری بول پویں اودے دل چوں راہ کر دیندا اے

سچی پُچھیں تاں حسؔرت لوکاں دی سُکھی عمر تباہ کر دیندا اے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:6

مینوں رُٹھا ہویا سجنڑ منا دے قاصد تینوں ول ول میں تاکید کراں

کئیں کیتی اے پہل روسیمیاں دی اس گل تے کیوں تنقید کراں

بندے بول مریسن حسؔرت نوں تاہیں تیری منت مزید کراں

چن چڑن توں پہلے چن ویکھاں میں عید توں پہلے عید کراں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:7

چَن کُھلا ہووے سامنڑے اکھیاں دے جداں جھاتیاں پاون عیداں

میری دعا اے حسؔرت تا زندگی رل سجنڑ مناون عیداں

جتھے ہوون رش ملاقاتاں دے او نت پیاں آون عیداں

انجے روندیاں کہیں مجبور دیاں شالا گزر نہ جاون عیداں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:8

اسی کے سمجھے او کے نکلے جیکوں نال رلائی وتئیوسے

انجے گل وچ یار مصیبتاں دے رسے خود لٹکائی وتئیوسے

او کوڈیوں حسؔرت کھوٹے نکلے ہیرے سمجھ کے چائی وتئیوسے

انجے فصلی یار بٹیریاں نوں اسیں چوگاں پائی وتئیوسے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:9

میرے نال منی ونج ضِد پالا اُچی فخر توں بانہہ کر دیساں

دُھپ لگنڑ نہ دیساں ہجراں دی میں ہتھاں دی چھاں کر دیساں

کئیں دسیا حسؔرت تیری خاطر میں مرنڑ توں نہ کر دیساں

کریں حکم تاں اج توں زندگی پکا تیرے ناں کر دیساں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:10

پہلی توں گِھن داہویں تائیں جیکوں نال ٹُرائی وتئیوسے

جیندی سنگت دے شوق اچ پڑھنے توں اسیں ذہن ہٹائی وتئیوسے

اسی کملے آپ نالائقاں دے گل زیور پائی وتئیوسے

اوپڑھ کے حسؔرت افسر بنڑ گئے جیندے بستے چائی وتئیوسے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:11

شک پوندا اے او بندے رُس پئے نیں جیکوں ٹریا ایں موڈھے چا کے

تینوں یاد اے تئیں اُدے سنگت بنڑائی ہائی میں تے سئے الزام لوا کے

من لئیں تاں مُکھ سرکار دا تک لئیں پِچھاں زلف اداس ہٹا کے

ویسے بیلیا تیئن ارمان تاں ہوسی میں حسؔرت نال ونجا کے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:12

تینوں علم ایں مدتاں گزر گئیاں تیرے راہاں تے دھریاں اکھیاں

سچی پُچھیں تاں چُٹیاں شوق دیاں ہر موڑ تے بَھریاں اکھیاں

گُھلے حسؔرت جھکڑ بے تُکیاں دے بہوں خوف توں ڈریاں اکھیاں

جھٹ کھلا رہو سانڑیں اکھیاں دے اجے یار نہ ٹھریاں اکھیاں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:13

کسے نال سنگت تے دل نئیں ہوندا اس سنگت دے ناں توں ڈر کے

اس کانڑ تاں ودے آں سنگتاں توں اسیں یار کنارہ کر کے

ایڈا کوئی نئیں جگرا میں کملے دا جیہڑا جیوے نت مر مر کے

اگے کمر نِوا گئی اے حسؔرت دی ہکی یار دا گھاٹا بَھر کے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:14

میں کملا وِچ جذبات دے آکے ہک اُلٹا جھل کر بیٹھاں

انہاں ہجر فراق دے حملیاں نوں میں جانڑ کے بَل کر بیٹھاں

انجے نِکی جئی یار انا دے بدلے کئیں دے مقصد حل کر بیٹھاں

جدوں نِکھڑ کے پَل نئیں نِبھ سگدا اُدے رُسنڑ دی گل کر بیٹھاں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:15

ذرا تک جذبات امیراں دے تیرے ہسنڑ دے لگدے مُل پئے نِیں

تینوں ویکھ کے ڈھیر حسیناں دے ڈٹھے شرم توں اتھرو ڈُہل پئے نیں

بندے دل کمزور دیدار دی خاطر راہ گھر دا حسؔرت بُھل پئے نِیں

انج لگدائے عاشق لوکاں نوں تیرے پتھر وی لگدے پُل پئے نِیں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:16

ساری زندگی میرے دل جئی شئے پئی اے ہجر فراقاں کُٹھی

اج گھر گِھن آیا اے مِنتاں نا رہیا ڈھول بھریندا مُٹھی

میرے دل دے شہر ٹہل ذرا ڈِل لا نئیں حسؔرت اُٹھی

کُھلی اکھ چوراہے وِچ پئے ہاسے منجی گھت کے یار اپُٹھی

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:17

دے جگر دا خون تے ساجھ پنڑائی ہائی کیوں پل وچ ڈُھول مکاؤ ایں

مینوں چھوڑ ونجنڑ دے بے دردا سرِ عام اعلان کراؤ ایں

چنگا کونڑ سدیسیا دنیا تے ہتھ غیر دے ہتھ اچ پاؤ ایں

گھر ڈھول اُجاڑ کے حسؔرت دا کیہڑے تاج محل بنڑواؤ ایں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:18

بد نسلے تخت نوں کے جانڑن بھاویں چاڑ بہایے اُتے

اُنہاں پَھلاں نوں کوئی نئیں مُنہ لیندا جیہڑے لگدن آنڑ بے رُتے

کم ظرف دے حسرؔت سینے تے لجپال کدے نئیں سُتے

تینوں بُھل اے شیر دی جوہ اچ رہ کے نئیں راج کریندے کُتے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:19

میں شوق توں نہ پردیس گیا مجبوریاں وطن چُھڑائے چا

اسے وجہ توں وچ پردیساں دے اساں صبر دے کوٹھے پائے چا

مینوں کوئی نئیں تیئں جیا یار مِلا جیہڑا گل نال حسؔرت لائے چا

توں وی مَنتاں مَن درباراں تے اللہ ساڈے میل کرائے چا

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:20

میں دھمی ویلے حسؔرت ٹُر ویساں فلحال گُزارا کر ونج

نت نویں نویں سجنڑ تے بختاں دا بھائیوال گُزارا کر ونج

اج بارہویں ماہ دی آخری رات تے اے سال گُزارہ کر ونج

گَھٹ ویندی اے قدر جہاں اُتے کِسے نال گُزارہ کر ونج

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:21

بندا کملا اے وطن توں بیلی نوں جیہڑا خود پردیس ٹُرائے چا

اُدے ٹُرنڑ دی ہر مجبوری نوں بندا اپڑ کے تیلی لائے چا

کرو یار دعا میں حسؔرت دا اللہ وطن یار ولائے چا

پردیس دی شاہی توں بہتر ہے پِن وطن دے بُھورے کھائے چا

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:22

انجے کیوں حسرت ارمان کریندائیں کمظرف توں چُھٹیاں باہیں دے

لجپال غریب نوں ڈَلدا تک کے باہواں دیاں یار پناہیں دے

انسان تاں کیا کسے نسلی شئے نوں پیا جرات توں ڈھیر سزائیں دے

بھاویں سال توں بعد نظر آوے کُتا پیر چٹیسی آ سائیں دے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:23

شک پوندا اے ساڈے نال سانگیاں دی اگھاں تیری سجنڑ صلاح نئیں

میرے دل دے حسؔرت تختی تے تیرے پیار سِوا اِملا کوئی نئیں

میرے شوق دے ڈ ھلدیاں بیڑیاں نوں لدھا اج تائیں ہور ملاح کوئی نئیں

انجے ڈر گئیوںمیری غربت توں میرا غربت نال نِکاح کوئی نئیں

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:24

تیئں سنگدل کدے سکروڑاں چوں سُچے موتی گول نہ ویکھے

نالے وزن اساڈیاں لفظاں دے کسے پِڑ وچ تول نہ ویکھے

تینوں گل حسرؔت دی پھٹ کر گئی تیئں غیر دے بول نہ ویکھے

تُرٹی سنگت دے بارے مُلکھ اُتے تیئں وگدے ڈھول نہ ویکھے

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:25

اج میں حسرؔت نوں اکھ سرمئی چوں ڈھاندی ہنج پریشان چا کیتا

شاہکار حسن دا سوچاں دی آ ونج پریشان چا کیتا

لگی سمجھ رکاوٹ غربت بنڑ گئی اِسے رنج پریشان چا کیتا

ہک سجی ہوئی دلہن نوں چھوڑ کے ولدی مینوں جنج پریشان چا کیتا

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:26

ہُنڑ حسرؔت نال منی ونجیں ہا مینوں اج کل لگے ہوئے رنگ نی

غربت دے لگے ہوئے تالیاں توں اللہ جانڑدا لہہ گئے ذنگ نی

آ ویکھ تاں سہی میرے موڈھیاں نال سنگتاں دے چڑے ہوئے جھنگ نی

مڑ لُٹ لئے مینوں شاہ بنڑ ونج بالفرض حالات جے تنگ نی

ملک اختر حسؔرت

دوہڑہ:27

دھیمیں لہجے وچ اُنہاں گل کرنیں پر لطف ماحول بنڑا کے

مُڑ یکدم یار خاموش ہو ونجڑاں ساڈے دل وچ حول بنڑا کے

اُنہاں ہتھاں دے نال اشارے کرنیں بڑے ناپ تے تول بنڑا کے

مُڑ چِراں تائیں حسرؔت ہشدیاں راہنڑاں ساڈے نال ماخول بنڑا کے

ملک اختر حسؔرت