جاوید راؔز دوہڑے

دوہڑہ:1 مہر غلام محمد درؔد مرحوم دی یاد اِچ

محبت دے قبیلے دا کوئی فرد مر نئیں سگدا

جیہڑا نئیں موت توں ڈردا او مرد مر نئیں سگدا

اے وی ہک راؔز دی گل اے جو درد احساس دا ناں ہے

اگر احساس زندہ اے تاں درد مر نئیں سگدا

جاوید راؔز

دوہڑہ:2 مہر غلام محمد درؔد مرحوم دی یاد اِچ

ہک زندگی مرکز درداں دا جیہڑی غربت نال گٹھی گئی
او لنگھدیاں دے درباراں تے خیرات آکوں ورتی گئی
ہک گل درویش مُسافر دی میرے ہاں تے راؔز لِکھی گئی
تینوں کے پَتا درد دی قیمٹ دا تیئن مُفت جو سنگ ڈَہِی گئی

جاوید راؔز

دوہڑہ:3

نائی سوچیا راؔز جو تئیں بندے وی ساتوں لَڑ چُھڑوا کے ٹُرنائی
تیئں راہونڑائی ساڈیاں وطناں تے یا سَن دفنا کے ٹُرنائی
تیرا کے ویندائی جے کملیاں نوں چَھڑا نال رَلا کے ٹُرنائی
اساں ٹُرنائی اپنڑیاں پیراں تے بَھلا تیئں کوئی چا کے ٹُرنائی

جاوید راؔز

دوہڑہ:4

او ملکھ نوں کَنڈ تاں کر سگدائی کر مینوں رَنج نائی سگدا
چِخے چاڑ تاں سگدائی جِند اپنڑیں تک میری ہنج نائی سگدا
مینوں راؔز اجنڑ تائیں خُت خُت ہے تھی اِنج او اَنج نائی سگدا
اُنوں کوئی مجبوری خاص ہوسی مینوں چھوڑ کے وَنج نائی سگدا

جاوید راؔز

دوہڑہ:5

ہر یاد پُرانڑی تھی گئی اے کوئی نویں یاد تاں دے وَنج
ہِک ہلکی جھلکی نیناں دی ہک عرصے بعد تاں دے وَنج
ساہواں دے قرضِ حسنہ نوں کجھ ہور معیاد تاں دے وَنج
تیتھوں نکھڑ کے راؔز میں زندہ ہاں اِس گل دی داد تاں دے وَنج

جاوید راؔز

دوہڑہ:6

کھڑکیندی کھنڈر وفاواں دا روح بند دروازہ رہ گئی
اکھ پڑھدی راؔز محبت دا ساری عمر جنازہ رہ گئی
خود دَس وَنج ساڈی شاعری دا ہک سوچ تقاضا رہ گئی
ہر چیز پُرانڑی ترک ویندی تیری یاد کیوں تازہ رہ گئی

جاوید راؔز

دوہڑہ:7

ہس ہس کے مِلساں لوکاں نوں اے مرہم تاں رکھنڑاں پوسی
نِبھے وقت دے یار مُلاہزیاں دا کُجھ شرم تاں رکھنڑاں پوسی
بندے راؔز چُبھاویں گل پُچھسِن لحجہ نرم تاں رکھنڑاں پوسی
میں آکھساں اُس نئیں میں سَٹیا تیرا بھرم تاں رکھنڑاں پوسی

جاوید راؔز

دوہڑہ:8

پَگ خامیاں کدنڑ لُکا سگدی تُرہ اِتنا اِی پرد نئیں ہوندا
چَھڑا قِلعیاں دی ملکیت توں کوئی نسلی فرد نئیں ہوندا
او بندہ ای نئیں محسوس جِنوں کسے بئے دا درد نئیں ہوندا
چَھڑی چَڑتَل راؔز نہ ڈِٹھی کر ہر مُچھاں آلا مرد نئیں ہوندا

جاوید راؔز

دوہڑہ:9

اُدے پگڑیاں ہِن چِٹے کپڑے ہِن خوش بخت نصیب کھلوتِن
سارے وقت پرست مفاد پِچھے تِھیے ڈھیر قریب کھلوتِن
اللہ باز مریندائی چِڑیاں توں لگے چکر عجیب کھلوتن
کَنڈ لگنڑ دے بارے سوچیں ای نئیں تیرے نال غریب کھلوتن

جاوید راؔز

دوہڑہ:10

اُدے شیش محل اِدے کُلڑی اے کِسے گینڑ شُمار اِچ نئیں آندی
جداں توؒل کریسیں وَدھ پوسی بس دِسنڑ دی بھار اچ نئیں آندی
غُربت دا غیرت سرمایا جیہڑی لکھ ہزار اچ نئیں آندی
بھاویں راؔز غریب سدیندے ہاں ساڈی پگ بازار اچ نئیں آندی

جاوید راؔز

دوہڑہ:11

اے ٹھیک اے سجنڑ غریب تے ہاں تیرے سنگ دے اہل تے نِسے
تیری لوڑ تے کسنڑ دی کرنڑ دتی کِسے بشر نوں پہل تاں نِسے
تیرے نال معیار دی گل کر کے کر سگدے قائل تاں نِسے
ساڈے کپڑے راؔز ملوٹے سہی پر دل وِچ میل تاں نِسے

جاوید راؔز

دوہڑہ:12

دِھکے نہ کر پیار غریباں دے اے لوگ بڑے لجپال ہوندن
چَھڑے سائیں نئیں بنڑدے خوشیاں دے پریشانیاں دے بھائیوال ہوندن
رکھیں یاد وِلول امیراں دے کُجھ مستی کُجھ دھرتال ہوندن
اے تاں خوبی اے راؔز غریباں وچ جیندے نال ہوندن دِلوں نال ہوندن

جاوید راؔز

دوہڑہ:13

لگی رنگ تاں گُزریاں گَھڑیاں دے دیوے ذہن تے بال کے رکھیں
پِچھاں ویدھا ونجیں راؔز بُلندیاں تائیں راہ ولنڑ دے بھال کے رکھیں
نالے وقت پرست خوش آمدیاں نوں سدا بیلیا ٹال کے رکھیں
اُچے ڈھوِن تاں جِھکے جھپ لیندن جِھکے سجنڑ سنبھال کے رکھیں

جاوید راؔز

دوہڑہ:14

محسوس نہ کر مجبوری ہائی پِچھوں بَھج کے رل نہ سگے
مخصوص مِزاج دی وجہ توں کیوں جو چال بدل نہ سگے
حالات دی راؔز پتھالیاں وِچ گل گل کے ای ڈھل نہ سگے
کِسے ہور مُلکھ دے نوٹ ہاسے تیرے مُلکھ اِچ چل نہ سگے

جاوید راؔز

دوہڑہ:15

ہتھ رکھنڑ دی دیر ہائی نبضاں دا اُکا ٹھیک خلل تھی گیا
بیمار جناب دے آونڑ تے کُجھ اُنج اَئی ول تھی گیا
تیری دید دا دارو عام تاں نئیں سُکھی ہک ہک پل تھی گیا
توں پُچھ گِھنیں راؔز جو کے مسئلہ وت تاں مسئلہ ای ہل تھی گیا

جاوید راؔز

دوہڑہ:16

مِلی چھُڑ تاں دِل ہائی شاعر دا ہر شوق پسند کر دتائس
ہِنجے راؔز معیار مُحبتاں دا اُکا ڈھیر بُلند کر دتائس
حالات خلاف توقع دے جداں حاجت مند کر دتائس
دل دل ہائی کداں تائیں تک سگدائی کم کرنڑا ای بند کر دتائس

جاوید راؔز

دوہڑہ:17

راہ رُل گئے کنگنڑ لبھ گئے نیں ساڈا مانڑ ودھا نئیں تاں سٹ گھت
جھٹ کانڑ دا چاونڑ چاونڑ نئیں تا زندگی چا نئیں تاں سٹ گھت
ساڈا رُلنڑ توں پہلے مُل ہاوی مُل سگواں لا نئیں تاں سٹ گھت
اساں پیراں واسطے راؔز نِسے سانوں ہتھ اِچ پا نئیں تاں سٹ گھت

جاوید راؔز

دوہڑہ:18

کئیں نوں کئیں دی چِھک کئیں نوں کئیں دی چھِک ہر کئیں اِسے چِھک اِچ ونجنڑاں اے
سِک سِک ہے کدنڑ مِٹا سگدا اے جئیں خود مِٹ سِک اِچ ونجنڑاں اے
کر کر پرواز بلندیاں دی بلآخر جِھک اِچ ونجنڑاں اے
بھاویں داہ(10) داہ(10) کوٹھیاں راؔز ہوون پر قبر تاں ہِک اِچ ونجنڑاں اے

جاوید راؔز

دوہڑہ:19

نہ اکھیاں دے نہ کجلے دے نہ زلفاں دے نہ غازے دے
اِتھے احترام گَڈی دے تے بنگلے دے پلازے دے
توں کملا شعر پڑھدا ایں محبت دے تقاضے دے
اِتھاں تاں لوگ پڑھدے ہن جنازے مُنہ مُلازے دے
بے حسی دی گلگُھٹی وچ یا تاں چُپ چاپ سونڑاں ہائی
یا تئیں جئے راؔز بندے نوں ہک صدی پہلے جمنڑاں ہائی

جاوید راؔز

دوہڑہ:20

اج لوگ بہار دے غرضو ہِن جَھٹ کانڑ خِزاں نئیں گِھندے
کَسے بشر دی سنگت وپاریاں نوں مِلے مُفت کداں نئیں گِھندے
اے دور اے وقت پرستاں دا ہتھ میلا تاں نئیں گِھندے
ہووے راؔز غریب تاں بندے دا بندے سِدھا ناں نئیں گِھندے

جاوید راؔز

دوہڑہ:21

جیہڑی سِک سرکار دی دل وچ ہے ہک رب تے ہک میرا دم جانڑیں
تیری سانبھ سمجھ کے ساہ لینداں میری گل نوں سجنڑ قسم جانڑیں
جداں میں جینداں تاں جِند جیوی مڑ توں کیوں غم نوں غم جانڑیں
اَدھے مُنہ نال حکم چا کیتا کر اگھاں راؔز تے راز دا کم جانڑیں

جاوید راؔز

دوہڑہ:22

شاہکار خدا دی قُدرت دے دل مُٹھ اچ انج کر گِھندن
پابند صیاد پرندیاں نوں وِچ قفس دے جِنج کر گِھندن
مینوں راز اُنہاں تے افسوس اے جیہڑے لگدے رِنج کر گِھندن
سانوں پیار توں فرصت نئیں ملدی بندے نفرت کِنج کر گِھندن

جاوید راؔز

دوہڑہ:23

توں اوہا بندہ نئیں پانڑیں نہوں پیندا میں جے تائیں راؔز جٹھائیں ناہ
گھر ونجنڑ گناہ سمجھیندا ہاؤں کولوں زوری جدنڑ اٹھائیں ناہ
میں ذرہ ہک اوڈھر ہو پواں ہا تینوں آندا چین کتھائیں ناہ
مینوں ہولی ہولی بیشک چھوڑ وینداؤں ہنجے یک دم ذہن توں لائہیں ناہ

جاوید راؔز

دوہڑہ:24

کسے پچھیا مقصد شاعری دا اگوں ہور جواز چا رکھیا اے
متاں چہرے توں کوئی پڑھ لیوے بھولا پن انداز چا رکھیا اے
نالے اکھ نوں غم دے ماتم توں ساری زندگی باز چا رکھیا اے
تیرا راز لکاونڑاں لازمی ہا ناں اپنڑا راؔز چا رکھیا اے

جاوید راؔز

دوہڑہ:25

ناں جدنڑ دا رکھیا اے سئونہہ رب دی ایہدا بھرم ونجایا میں نئیں
مینوں یاد اے وعدہ بچپن دا کسے وقت بھلایا میں نئیں
سو کوڑ کیتے ہن مجبوریاں توں ہک سچ دوہرایا میں نئیں
مینوں ملکھ پھرول کے رج گیا ہے تیرا راؔز دسایا میں نئیں

جاوید راؔز

دوہڑہ:26

تیری جرأت اے توں مینوں وسر ویسیں تینوں قسم ایں پچنڑاں ای کجھ نئیں
مینوں اپنڑیں ناں توں وکھ تاں کر تیرے ناں نال جچنڑاں ای کجھ نئیں
تیرے دل مجبور دی عادت نوں بنا راؔز دے رچنڑاں ای کجھ نئیں
مینوں دل چوں کڈھ کے ویکھ تاں سہی تیرے دل اچ بچنڑاں ای کجھ نئیں

جاوید راؔز

دوہڑہ:27

اے راز دو دلاں دا وعدہ ہے ایہدا مقصد عام ناں سمجھیں
ایہدھی ہے پرواز ثریا تائیں کوئی پست مقام ناں سمجھیں
ونجیں مر ایہدی پہرے داریاں وچ زندگی ناکام ناں سمجھیں
تینوں قبر تائیں رکھنڑ دی چس آسی اس راؔز نوں عام ناں سمجھیں

جاوید راؔز

دوہڑہ:28

بدنامیاں توں جے ڈردا ہیں وت رکھ مینوں اکھ دے تل اچ
مینوں کدی وی ہنج ناں بنڑن دیویں تر اکھیاں دی جھلمل مل اچ
ہاسا عام بنڑائیں نئیں محفل دا رکھیں بس مسکان یا کھل اچ
بندے دیون تاں آدے ہن اگھاں ناں دیویں اس راؔز نوں رکھیں دل اچ

جاوید راؔز

دوہڑہ:29

توں آخری ٹیک ہیں زندگی دی کدی دھوکا کاش ناں کریں
میں رجا وداں وقت پرستاں توں مینوں توں پرباش ناں کریں
دھکا دے کے اپنڑیں چوکھٹ توں مینوں جیندیاں لاش ناں کریں
تیرے سر تے میں ودا راؔز سدینداں مینوں وپھل کے فاش ناں کریں

جاوید راؔز

دوہڑہ:30

توں رنج ہیں یا میں تیتھے رنج ہاں اجاں راؔز نچوڑ وی کوئی نئیں
جداں پک ہے اساں اک بئیہ نوں کدی سگنڑاں چھوڑ وی کوئی نئیں
اساں دوہاں دی ثالثی کئیں کرنڑیں کسے سگنڑاں جوڑ وی کوئی نئیں
توں مین سمجھا میں تین سمجھائیں تریے بندے دی لوڑ وی کوئی نئیں

جاوید راؔز

دوہڑہ:31

سئے راہبر ملدن رستیاں وچ اگوان خصوصی ہک آندا اے
انسان دے اجڑنڑ وسنڑ دا امکان خصوصی ہک آندا اے
جیویں راؔز کسے تقریب دے وچ مہمان خصوصی ہک آندا اے
انجے آر انسان دی زندگی وچ انسان خصوصی ہک آندا اے

جاوید راؔز

دوہڑہ:32

اجاں موقع ای واپس ہٹ سگداں میرے واسطے چڑ نئیں پھائے تے
تئیں کل وی آخر چھوڑنا ہے مجبوریاں دے چورائے تے
رائے دے نئیں یاد بھلاونڑ دی کر غور دوبارہ رائے تے
ساڈا دل کوئی راؔز مکان تاں نئیں جیہڑا چڑسی روز کرائے تے

جاوید راؔز