توحید دا بند
کِسے بال دے ویدھیاں نئیں لیندے کدی رشوت رشوت خور اے
بدمعاشی نہ بدمعاش کرن نہ چوری کردے چور اے
جِس کھرباں ہا اکھیں ونڈیاں ہن کیڑی دی ویدھا ٹور اے
اُہدے ویدھیاں ریاض مُکالا مَلیں انہوں اِنج جاتائی کمزور اے
بدمعاشی نہ بدمعاش کرن نہ چوری کردے چور اے
جِس کھرباں ہا اکھیں ونڈیاں ہن کیڑی دی ویدھا ٹور اے
اُہدے ویدھیاں ریاض مُکالا مَلیں انہوں اِنج جاتائی کمزور اے
مہر ریاؔض سیال
2
غیر اپنڑیں دی پہچانڑ دسیں کر کتیاں دی تربیت
اوہ وی تیرے پیریں رول کے بوتھی تینوں کردِن ہک نصیحت
جیندا کھاندا ہیں اُسے ہک دا گا در در دی چھوڑ عقیدت
تیئں اُس توں بھوکنڑ سِکھ لیا ہے پر سِکھی نئیں عبدیت
اوہ وی تیرے پیریں رول کے بوتھی تینوں کردِن ہک نصیحت
جیندا کھاندا ہیں اُسے ہک دا گا در در دی چھوڑ عقیدت
تیئں اُس توں بھوکنڑ سِکھ لیا ہے پر سِکھی نئیں عبدیت
مہر ریاؔض سیال
نعت
جیویں تتلی سُرخ گلاب دے وچ جُڑ ویندی پتیاں نال اے
اے وی مخمل دے وِچ ٹاٹ میں جَڑیا رخسار دی کدنڑ مِثال اے
جے رُخ انور دیاں لاٹاں تے (وَلَّیْلِ) نہ بنڑدی ڈھال اے
وَالشَّمْسِ) دی لاٹ پَچا ویندا ہا شمس دی کدنڑ مجال اے)
اے وی مخمل دے وِچ ٹاٹ میں جَڑیا رخسار دی کدنڑ مِثال اے
جے رُخ انور دیاں لاٹاں تے (وَلَّیْلِ) نہ بنڑدی ڈھال اے
وَالشَّمْسِ) دی لاٹ پَچا ویندا ہا شمس دی کدنڑ مجال اے)
مہر ریاؔض سیال
نعت
ہے وشمس چہرے تے مُسکان ٹھاندی نہ یاقوتی مُکھڑے تے ہنج روہڑیا کر
اَٹھے پہر اُمت دا غم گاٹے لا کے نہ اپنڑاں نہ سجنڑاں دا دل تُروڑیا کر
میں چن ورگا چن تینوں دِتا کِھڈاونڑاں جو انگلی دے تیرے اِشارے تے نَچدا
رہیا وِلتیا کر اسے کھیڈ دے وچ کدی تروڑیا کر کدی جوڑیا کر
اَٹھے پہر اُمت دا غم گاٹے لا کے نہ اپنڑاں نہ سجنڑاں دا دل تُروڑیا کر
میں چن ورگا چن تینوں دِتا کِھڈاونڑاں جو انگلی دے تیرے اِشارے تے نَچدا
رہیا وِلتیا کر اسے کھیڈ دے وچ کدی تروڑیا کر کدی جوڑیا کر
مہر ریاؔض سیال
ماں
برفی دا ڈبہ بیوی نوں جداں دیندائیں ماں توں پاسے
دو جپ دے مارے بُٹے کن تُہاڈے سُنڑدِن ٹِچکراں ہاسے
اکھ دے زم زم چوں ڈول بھرن ہڈیں گل دے واہنڑ پیاسے
شالا اس جوڑے نوں خیص نہ آوے دھمی ونڈ دی اے ریاؔض پتاسے
دو جپ دے مارے بُٹے کن تُہاڈے سُنڑدِن ٹِچکراں ہاسے
اکھ دے زم زم چوں ڈول بھرن ہڈیں گل دے واہنڑ پیاسے
شالا اس جوڑے نوں خیص نہ آوے دھمی ونڈ دی اے ریاؔض پتاسے
مہر ریاؔض سیال
بہن کا حصہ
جیہدی ڈھاکھ تے تیریاں لوڈاں دے گَھس اج تائیں یار بقایا
جِس جھولی دے محراب دے وِچ تینوں تَھپکیاں نال سنوایا
تئیں فیڈر توں اِنکار کیتا اُس چُلیاں نال پِوایا
اُس بہن دا حصہ کھا گیا ہیں تینوں کُجھ وی شرم نہ آیا
جِس جھولی دے محراب دے وِچ تینوں تَھپکیاں نال سنوایا
تئیں فیڈر توں اِنکار کیتا اُس چُلیاں نال پِوایا
اُس بہن دا حصہ کھا گیا ہیں تینوں کُجھ وی شرم نہ آیا
مہر ریاؔض سیال
بھائی کے ساتھ زمین کی لڑائی
جیہڑا وہڑے سائکل دھک دھک کے تینوں بھج بھج وہی جُھٹیندا
اسکول دے راہ تے جیہڑا جھونڑ کے بیریں وڈے بیر ہا تینوں دیندا
کوئی بال تینوں دبکائے ہا چا اوہنوں ہا گھر تیکھ چکیندا
اج اُس بِھرا نوں مرلے لئی ہیں تھانڑیاں وچ دِھرکیندا
اسکول دے راہ تے جیہڑا جھونڑ کے بیریں وڈے بیر ہا تینوں دیندا
کوئی بال تینوں دبکائے ہا چا اوہنوں ہا گھر تیکھ چکیندا
اج اُس بِھرا نوں مرلے لئی ہیں تھانڑیاں وچ دِھرکیندا
مہر ریاؔض سیال
قبر
جِس گھر دی ریاؔض وڑِنڈی کوئی نئیں نہ لنٹر نہ پرنالے
نہ کِھڑکی روشن دان نہ در نہ پہرو نہ رکھوالے
تینوں اُس گھر دے وچ کیڑیاں دے کر آسن سجنڑ ہوالے
سنڑیں جُتیاں باہسن قبر تیری تے تیری جُتیاں پوجھنڑ آلے
نہ کِھڑکی روشن دان نہ در نہ پہرو نہ رکھوالے
تینوں اُس گھر دے وچ کیڑیاں دے کر آسن سجنڑ ہوالے
سنڑیں جُتیاں باہسن قبر تیری تے تیری جُتیاں پوجھنڑ آلے
مہر ریاؔض سیال
مال و زر کی ہوس
پہلے پُچھ لئے اپنڑیں درزی توں ایڈی کاھل نہ کر فِلحال اے
جے او جیب کفن نوں لا دیوی کر بے شک کٹھا مال اے
بالفرض ریاؔض انکار ہووی وت جوڑ اپنڑیں اعمال اے
جِنہاں قبر توں لئے کے حشر توڑی تیرا بنڑناں ہے بھائیوال اے
جے او جیب کفن نوں لا دیوی کر بے شک کٹھا مال اے
بالفرض ریاؔض انکار ہووی وت جوڑ اپنڑیں اعمال اے
جِنہاں قبر توں لئے کے حشر توڑی تیرا بنڑناں ہے بھائیوال اے
مہر ریاؔض سیال
نصیحت
رکھ بیٹھک تائیں محدود سنگت توڑے جتنی دوستی سَوڑی
نہ چُلھ دی ساجھ ریاؔض رلا اے بھائیوالی تھو کَوڑی
نہ سیک کِسے دے چُلھے تے بھاویں بہن ہے نال دی جَوڑی
توڑے گوڈیاں پرنے رِڑھنڑاں پئی نہ مانگویں ورت کٹھوڑی
نہ چُلھ دی ساجھ ریاؔض رلا اے بھائیوالی تھو کَوڑی
نہ سیک کِسے دے چُلھے تے بھاویں بہن ہے نال دی جَوڑی
توڑے گوڈیاں پرنے رِڑھنڑاں پئی نہ مانگویں ورت کٹھوڑی
مہر ریاؔض سیال
پانامہ لیکس
تیئں میتھوں رب ضامن منگیا اے اے مسئلہ مُشکل کیا اے
کیوں جو رب تاں بخش چُھڑیندا ہے کوئی جدنڑ وی در کھڑکائے
میں اس توں اوکھی سونہہ دینداں تینوں اگر ریاؔض بُھلا اے
پانامہ لیک اِچ ناں آوے منگاں رو رو استثناء اے
کیوں جو رب تاں بخش چُھڑیندا ہے کوئی جدنڑ وی در کھڑکائے
میں اس توں اوکھی سونہہ دینداں تینوں اگر ریاؔض بُھلا اے
پانامہ لیک اِچ ناں آوے منگاں رو رو استثناء اے
مہر ریاؔض سیال
مزدور
اے مزدور وی بندے تیرے مولا کرم کماویں ہا
شاہ رگ کولوں چوکھا پَدھ اے ڈِھڈھ دے نیڑے آویں ہا
ہر ہک ماں نوں اپنڑیں بچے رانڑے راجے ہوندے ہن
فرق بلاول تے نورے دا مولا پاک مِٹاویں ہا
شاہ رگ کولوں چوکھا پَدھ اے ڈِھڈھ دے نیڑے آویں ہا
ہر ہک ماں نوں اپنڑیں بچے رانڑے راجے ہوندے ہن
فرق بلاول تے نورے دا مولا پاک مِٹاویں ہا
مہر ریاؔض سیال
جِھکیاں کدھاں
توں وی ربا بے گھر میں وی بے گھر ہاں
توں ایں پر لاولد تے میتھے دِھیاں ہن
تئیں تے اولا کیتا ست آسماناں دا
مینوں جھاتیاں ڈنگن کدھاں جِھکیاں ہن
توں ایں پر لاولد تے میتھے دِھیاں ہن
تئیں تے اولا کیتا ست آسماناں دا
مینوں جھاتیاں ڈنگن کدھاں جِھکیاں ہن
مہر ریاؔض سیال
غریب بچہ
پھر پیؤم تاں چوری پیساں اج چا میتھے رحم کر
کاں دے منہ وچ ویکھ ٹُکڑا بال دے ہتھ جُڑ گئے
سانوں تے مَکار آدھائیں سٹ کے ٹُکڑا آکھدائے
ایہناں دے القاب دس جو ووٹ لئے کے ٹُر گئے
کاں دے منہ وچ ویکھ ٹُکڑا بال دے ہتھ جُڑ گئے
سانوں تے مَکار آدھائیں سٹ کے ٹُکڑا آکھدائے
ایہناں دے القاب دس جو ووٹ لئے کے ٹُر گئے
مہر ریاؔض سیال
سیاست دان توں توبہ
جِتھاں ست سال دی بچیاں زبر دستی جوان ہوون
ایہجئی گُزران توں توبہ ایہجئے ایمان توں توبہ
خدا آدھا اے پناہ منگو میری شیطان دے کولوں
اے عاقل لئی اشارہ ہے سیاست دان توں توبہ
ایہجئی گُزران توں توبہ ایہجئے ایمان توں توبہ
خدا آدھا اے پناہ منگو میری شیطان دے کولوں
اے عاقل لئی اشارہ ہے سیاست دان توں توبہ
مہر ریاؔض سیال
گنج
جِتھاں ارمان دِھیاں دے جہیزاں دی قبر لبھدے
جِتھاں روزی دے لئی بچے اروڑی دا نے گھر لبھدے
جے تریہہ لگے گٹر پُنڑدے جے بُھکھ لگے صبر لبھدے
شہر وِچ جانور لبھدے تے جنگلاں وِچ بشر لبھدے
کِسے پُچھیا جو والاں چوں مُقدر وِچ ہے ونج آندا
اے ٹیٹ اپنڑاں کرا لیندے جو گنج دے وِچ جے گنج آندا
جِتھاں روزی دے لئی بچے اروڑی دا نے گھر لبھدے
جے تریہہ لگے گٹر پُنڑدے جے بُھکھ لگے صبر لبھدے
شہر وِچ جانور لبھدے تے جنگلاں وِچ بشر لبھدے
کِسے پُچھیا جو والاں چوں مُقدر وِچ ہے ونج آندا
اے ٹیٹ اپنڑاں کرا لیندے جو گنج دے وِچ جے گنج آندا
مہر ریاؔض سیال
مہر غلام محمد درؔد مرحوم دی یاد اچ
توں اج کل حال دی مُٹھ اِچ عمر دی ڈھال دی مُٹھ اِچ
تے میں ویلے ویہانڑیں دے ہاں اج کل جال دی مُٹھ اِچ
عمر دی قید وچ وی توں جے مینوں پرکھنڑاں چاہویں
چمکدا ویکھ جُگنو نوں ایانڑیں بال دی مُٹھ اِچ
جے اج ڈھہہ گئے تے کی ہویا لتاڑن اج تے کی ہویا
فصل دا کنڑ کدی تے ہا اِسے پترال دی مُٹھ اِچ
زمانے بیت گئے سجنڑو زمیں وچ آسماں لتھیاں
مینوں لگدا ہے سرگودھا اجے ساہیوال دی مُٹھ اِچ
تے میں ویلے ویہانڑیں دے ہاں اج کل جال دی مُٹھ اِچ
عمر دی قید وچ وی توں جے مینوں پرکھنڑاں چاہویں
چمکدا ویکھ جُگنو نوں ایانڑیں بال دی مُٹھ اِچ
جے اج ڈھہہ گئے تے کی ہویا لتاڑن اج تے کی ہویا
فصل دا کنڑ کدی تے ہا اِسے پترال دی مُٹھ اِچ
زمانے بیت گئے سجنڑو زمیں وچ آسماں لتھیاں
مینوں لگدا ہے سرگودھا اجے ساہیوال دی مُٹھ اِچ
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
اُکا پار دا ہو کے رہ گیا ہیں آویکھ نہ سُنج گُروار ہوگئے
جیہڑے کوچے مصر دا عکس آہن کنعان دے بازار ہو گئے
آ ریاؔض دے کولوں لیکھا پُچھ تینوں کتنے عرصے پار ہو گئے
جیہڑی گکڑاں رل گڈیاں ہاسے اوہ ام وی بندھیوں پار ہو گئے
جیہڑے کوچے مصر دا عکس آہن کنعان دے بازار ہو گئے
آ ریاؔض دے کولوں لیکھا پُچھ تینوں کتنے عرصے پار ہو گئے
جیہڑی گکڑاں رل گڈیاں ہاسے اوہ ام وی بندھیوں پار ہو گئے
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
توں من نہ من تیری میں دے وِچ میری میں دے مرنڑ دا ہتھ اے
تیرا نک رکھیا اے میری نک دے وچ جیڑی ریاؔض وفا دی نک اے
تیرے اندر تاں مُنصبی کردی ہوسی تیرے یار اندر دی ستھ اے
تینوں مِصر دا تخت دِواونڑ وِچ اِس کھوہ دا سئے جیا ہتھ اے
تیرا نک رکھیا اے میری نک دے وچ جیڑی ریاؔض وفا دی نک اے
تیرے اندر تاں مُنصبی کردی ہوسی تیرے یار اندر دی ستھ اے
تینوں مِصر دا تخت دِواونڑ وِچ اِس کھوہ دا سئے جیا ہتھ اے
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
میتھوں سانہہ دی ہر تند پُچھدی ہے اوہدے ولنڑ نوں کتنیاں دیراں
اِسے کوڑ تے ریاؔض وِلا آندا ہو ویندیاں دیر سویراں
میری پِپلڑیں دے بُھر وال گئے کَھن کَھن طاقاں دیاں چِھیراں
تیرے پیریاں تے جو کج آہن اوہ وی گل گئیاں یار چنگیراں
اِسے کوڑ تے ریاؔض وِلا آندا ہو ویندیاں دیر سویراں
میری پِپلڑیں دے بُھر وال گئے کَھن کَھن طاقاں دیاں چِھیراں
تیرے پیریاں تے جو کج آہن اوہ وی گل گئیاں یار چنگیراں
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
متاں پھونڈ اِچ آ کے ہسر ونجاں مینوں چن میری اوقات اِچ رکھ
میرا وایا گَھٹ نہ بھر کے تک اِنجے کانڑیں پِھلی جھات اِچ رکھ
مینوں تَسا نہر فرات اِچ رکھ مینوں پابندیاں دے وات اِچ رکھ
مینوں زلفاں دی ہتھکڑیاں لا مینوں بانہواں دی حوالات اِچ رکھ
میرا وایا گَھٹ نہ بھر کے تک اِنجے کانڑیں پِھلی جھات اِچ رکھ
مینوں تَسا نہر فرات اِچ رکھ مینوں پابندیاں دے وات اِچ رکھ
مینوں زلفاں دی ہتھکڑیاں لا مینوں بانہواں دی حوالات اِچ رکھ
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
اُنہاں ہجر دی اگ تے پرت پرت لایا تلنڑ دا پورا ترانڑ اے
اساں ریاؔض جلیبی بنڑ نِکلے اوہدی جِبھ دے چسکے کانڑ اے
اوہدی اگ دیاں پُٹھاں نئیں کیتا ایڈا حوصلے دا نُقصان اے
اوہدا سیک تے بہہ کے مین تلنڑاں مینوں کھا گیا ریاؔض ارمان اے
اساں ریاؔض جلیبی بنڑ نِکلے اوہدی جِبھ دے چسکے کانڑ اے
اوہدی اگ دیاں پُٹھاں نئیں کیتا ایڈا حوصلے دا نُقصان اے
اوہدا سیک تے بہہ کے مین تلنڑاں مینوں کھا گیا ریاؔض ارمان اے
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
بدلاں دی رِم جِھم کِھم کِھم وِچ پر کیف سماں پر نم اے
برسات دے چوچلے چُمدے پئے ساونڑ دی زلف دے خم اے
سر رکھ کے رُت دے زانواں تے پُرے چِھیڑیا چا سرگم اے
جداں ریاؔض پراہنڑاں نئیں آیا میں بَھٹھ گَھتنڑاں موسم اے
برسات دے چوچلے چُمدے پئے ساونڑ دی زلف دے خم اے
سر رکھ کے رُت دے زانواں تے پُرے چِھیڑیا چا سرگم اے
جداں ریاؔض پراہنڑاں نئیں آیا میں بَھٹھ گَھتنڑاں موسم اے
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
اِسے عید دی شب اوہدی بھانوت تے اُٹھی بیٹھئم ڈردا ڈردا
جُڑے ہتھ نہ کھولے ہوٹھاں نال کُنڈا کھولیا سُنجڑے گھر دا
میں کم کم جدنڑ ریاؔض ڈِٹھا جِبھ نال ہٹا کے پردا
اوہدی ٹور پکاونڑ دی ساونڑ ودا ہا گُستاخی کردا
جُڑے ہتھ نہ کھولے ہوٹھاں نال کُنڈا کھولیا سُنجڑے گھر دا
میں کم کم جدنڑ ریاؔض ڈِٹھا جِبھ نال ہٹا کے پردا
اوہدی ٹور پکاونڑ دی ساونڑ ودا ہا گُستاخی کردا
مہر ریاؔض سیال
دوہڑہ
نامُنہہ کملا کملا کیتا ہئی میرا کملا ککھ سوچیئوئی نئیں
بَگا کاں ہاں سجنڑاں دُشمنڑاں وِچ مینوں ٹُرنڑ دا وی چُھڑیئوئی نئیں
اِنج عادی کیتائی منتاں دا میرا ناں وی راہنڑ دتیئوئی نئیں
ہتھ جوڑو ملکھ سدیندا ہے اج ریاؔض سدیندا کوئی نئیں
بَگا کاں ہاں سجنڑاں دُشمنڑاں وِچ مینوں ٹُرنڑ دا وی چُھڑیئوئی نئیں
اِنج عادی کیتائی منتاں دا میرا ناں وی راہنڑ دتیئوئی نئیں
ہتھ جوڑو ملکھ سدیندا ہے اج ریاؔض سدیندا کوئی نئیں
No comments:
Post a Comment